About me

Το Πτηνό της Αλλαγής

Richard Strachan

Εισαγωγή

Ένα διήγημα τρόμου από το σύμπαν του Warhammer 40,000.

Το Διήγημα

Η νύχτα ήταν παγωμένη και η μυρωδιά των αλμυρών ελών παρέμενε λανθάνουσα καθώς οι δίδυμοι ήλιοι ανέτελλαν, ο ένας περιβάλλων τον άλλον με στέμμα φωτιάς. Από μακριά ακουγόταν ο αδιάφορος βρυχηθμός των πυροβόλων Βασιλίσκων, και από την άλλη πλευρά του μηχανολογικού συγκροτήματος, τα ταλαιπωρημένα άρματα μάχης άρχιζαν να γυρίζουν τις μηχανές τους, προετοιμάζοντας την υποχώρηση. Ο Λοχαγός Μπετσερόβκα έκρυψε την πλάκα δεδομένων στην τσέπη του παντελονιού του καθώς περνούσε μέσα από λάσπη γεμάτη λάδι. Ο φόβος είχε εγκατασταθεί βαθιά στην κοιλιά του. Ήταν ένας παλιός φίλος τώρα, πολύ νοσταλγούμενος όταν δεν ήταν εκεί.

Έτεινε το τρέμοντας χέρι του και το άγγιξε με το άλλο. Στη συνέχεια, καθώς παρακάμπτει μια σειρά από Chimera, εμφανίστηκε από την ομίχλη, μονολιθικό, τα αλμυρά έλη να φεύγουν πίσω του. Σαν ένα βραχώδες εξόγκωμα, σκέφτηκε, ή σαν στοιβαγμένες βασαλτικές πλάκες που δροσίζονταν σε μια ηφαιστειακή πεδιάδα. Το καμουφλάζ ξεφλούδισε αποκαλύπτοντας το ζοφερό μαύρο μέταλλο από κάτω. Πήρε βαθιά ανάσα καθώς πλησίαζε, δέος και φόβος να τον κυριεύουν.

Imperator Gladio… Ήταν σαν να πλησίαζε ένα ναό, μια πρωτόγονη φόρος τιμής σε έναν φρικτό, εκδικητικό θεό.

Το κύριο όπλο απλωνόταν σαν ένα τραβηγμένο ξίφος, η στρογγυλή κάννη του Demolisher από κάτω γυαλιστερή από τα υπολείμματα της καύσης. Το Baneblade ήταν γεμάτο με δευτερεύοντα όπλα: lasers, βαριά πολυβόλα, βαριά φλογοβόλα, βαριά όπλα. Τίποτα δεν ήταν ελαφρύ, τίποτα δεν ήταν φτιαγμένο για τίποτα άλλο εκτός από την απόλυτη καταστροφή. Ήταν το πιο ισχυρό όπλο που είχε το 77ο Τεθωρακισμένο Σύνταγμα Zentrale, αλλά καθώς ο Μπετσερόβκα πλησίαζε, ένιωσε μόνο τον άγριο σφίξιμο του φόβου στην κοιλιά του, την αίσθηση της μοίρας να βαραίνει πάνω του.

Το Gladio… Κανένας τεθωρακισμένος χειριστής στο σύνταγμα δεν φοβόταν αυτό το όνομα.

«Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι είσαι ικανός για αυτή τη δουλειά», είχε πει ο Συνταγματάρχης Ραντέτσκι την προηγούμενη νύχτα.

«Εννοεί», είπε γλυκά ο στρατοτικός επίτροπος, «θα αντέξεις; Οι εφιάλτες, το τραύμα – μπορούμε να βασιστούμε σε εσένα, Λοχαγέ;»

Η σκηνή διοίκησης ήταν μουχλιασμένη και στενή, το φως σκληρό από την λάμπα lumen που τρεμόπαιζε πάνω από τον πίνακα χαρτών. Ο χάρτης, επανεξετασμένος πολλές φορές, έδειχνε ένα μέτωπο στα όρια της κατάρρευσης – θέσεις στρατευμάτων που καταλαμβάνονταν από επιθέσεις φανατικών, αντεπιθέσεις τεθωρακισμένων που συντρίβονταν από απόρροπες άμυνες. Ο εχθρός διέσχιζε την προέλαση παντού. Όλη η εκστρατεία ήταν στα όρια της καταστροφής.

«Ναι», είπε, με όση βεβαιότητα μπορούσε να συλλέξει.

«Τα σχέδια αποστολής θα μεταδοθούν στην πλάκα σου. Ενισχύστε, ενισχύστε, αντισταθείτε. Καμία υποχώρηση».

«Ξέρω τι πρέπει να κάνω», είπε ο Μπετσερόβκα και μέσα του σκέφτηκε: *Αποστολή αυτοκτονίας*. «Λοιπόν, θα ερχόταν κάποια στιγμή. Ας συμβεί τώρα, όταν όλα φαίνονται χαμένα. Μια περίεργη απερισκεψία τον κυρίευσε και είπε: «Το Gladio. Ένα καταραμένο άρμα μάχης, για έναν καταραμένο άνθρωπο».

Έξι φορές είχε αποσταλεί το Baneblade στην εκστρατεία για να καταπνίξει το μέτωπο του Βαλγκάαστ. Κάθε φορά επέστρεφε με νέες φήμες και θρύλους να συσσωρεύονται γύρω του, σαν γαρίφαλες σε ένα ναυάγιο. Ορισμένοι έλεγαν ότι ο πρώτος αξιωματικός που το οδήγησε στη μάχη πέθανε στην καρέκλα του από ένα ανεξήγητο σπασμό· μόνο όταν ολοκληρώθηκε η αποστολή το υπόλοιπο πλήρωμα συνειδητοποίησε ότι ήταν νεκρός για ώρες, αν και μιλούσε σε αυτούς μέσω του ραδιοφώνου όλη την ώρα… υποτίθεται ότι μια διαρροή αντιδραστήρα σκότωσε το πλήρωμα με δηλητηρίαση από την ακτινοβολία στην τρίτη αποστολή του, και υπήρχε η φήμη ότι κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας το πνεύμα του μηχανήματος στράφηκε εναντίον ενός υποστηρικτικού λόχου Leman Russ και τους εξαφάνισε, οι πυροβολοί ανίκανοι να το σταματήσουν. Ήταν ένα καταραμένο άρμα μάχης πράγματι.

«Παραμυθίες για δεισιδαιμονίες», είπε ο Ραντέτσκι. «Έχουμε σκοτώσει άνδρες για λιγότερο. Η μόνη κατάρα είναι η έλλειψη αξιόπιστων ανταλλακτικών για επισκευές».

«Να είσαι προσεκτικός, Λοχαγέ», ψιθύρισε ο στρατοτικός επίτροπος. «Πατάς σε επικίνδυνο έδαφος».

«Δεν έχω ακούσει για τέτοιες ανοησίες, στρατοτικός επίτροπε. Είμαι ειδικός στο επικίνδυνο έδαφος».

Φόρεσε το κράνος του και χάρισε τον στρατιωτικό χαιρετισμό. Κάθισε στο πλήρωμα και είδε ότι ήταν ένα μπάχαλο, τέσσερις λιγότεροι από όσους απαιτούσε το Baneblade. Κάποιοι έπαιζαν κόκαλα, ενώ άλλοι κάπνιζαν. Ο Λοχάγος Κόβαρ, ο δεύτερος στην ιεραρχία και ο κύριος σκοπευτής, γύρισε το βλέμμα του και συμφώνησε. Η Στάιν, η οδηγός, με το πρόσωπό της μόνιμα σκιερισμένο από τα γυαλιά της, χάρισε ένα αδιάφορο χαμόγελο. «Έχεις έρθει να μας συντροφεύσεις; Το ταξίδι των καταραμένων;»

Όλοι ένιωσαν αυτό το καταραμένο μέρος, που έσκαβε τα μυαλά τους – τους ατελείωτους βάλτους, την άψυχη ομίχλη, την απελπιστική καταχνιά. Προσπάθησαν να το κρύψουν με στρατιωτικό χιούμορ, αλλά μισούσαν αυτό το μέτωπο εξίσου με αυτόν.

Ήταν μια σκαφτή ομάδα, τέσσερις λιγότεροι από όσους απαιτούσε το Baneblade. Καθισμένοι στη σκιά του, έπαιζαν ζάρια, κάπνιζαν, διαπληκτίζονταν για την καλύτερη μέθοδο παραγωγής παράνομου amasec. Ο Μπετσερόβκα ήξερε τον Κόβαρ και τη Στάιν ήδη· ο μηχανικός, ο Παλίβο, του είχε συστήσει ο μηχανικός. Οι υπόλοιποι ήταν άγνωστοι σε αυτόν, αλλά η πλάκα δεδομένων του είχε δώσει τα ονόματά τους: Ζάι και Μουσίλ, δίδυμα αδέρφια που θα χειρίζονταν τους πύργους· ο Γιέζεκ, χτισμένος σαν ogryn, διπλασίαζε τις προσπάθειές του για να φορτώσει και να πυροβολήσει το Demolisher. Ο Μπετσερόβκα θα χειριζόταν το αυτόματο κανόνι και το βαρύ πολυβόλο. Ήταν ένα χάος – ήταν χειρότερο από χάος – αλλά ήταν ό,τι είχε.

Και όλοι θα τον θυμόντουσαν για τη φήμη του: ο Λοχαγός Χαλίνταρ Μπετσερόβκα, που πέρασε τέσσερις μέρες στον βυθό των αλμυρών ελών αναπνέοντας ένα κομμάτι μπαγιάτικου αέρα, ενώ το Stormsword του βυθιζόταν στη λάσπη γύρω του.

Καθισμένος ανάμεσα στα ερείπια, κουρασμένος και πληγωμένος, αλλά ζωντανός. Είχε νικήσει το τέρας, αλλά ήξερε ότι η μάχη δεν είχε τελειώσει. Υπήρχαν και άλλα τέρατα εκεί έξω, και θα ερχόταν να τον κυνηγήσουν. Αλλά δεν θα έτρεχε. Θα στεκόταν και θα πολεμούσε, μέχρι το τέλος.

Γιατί αυτό ήταν το καθήκον του, ως στρατιώτης του Αυτοκράτορα. Να προστατεύει τον κόσμο από τα τέρατα του χάους, ακόμη και αν σήμαινε να θυσιαστεί ο εαυτός του.

Whispers of Sub-Forge Gamma-9

Welcome to the grimdark future — reimagined through my lens!

I'm Valentinos, a lifelong Warhammer 40K enthusiast and tech geek, blending my love for the Imperium with the power of AI. This is a fan-made collection of AI-generated webtoon-style comics inspired by the epic universe of Warhammer 40,000. From Space Marines clashing with Chaos to the eerie whispers of the Warp, every panel is crafted with passion, creativity, and a pinch of machine learning magic.

Whether you're here for the lore, the visuals, or just want to see a Dreadnought look cooler than ever — dive in and enjoy the ride.
For the Emperor! 🔱